ابن شرف الدین عودی عاملی ملقب بشیخ شهاب الدین. وی از ادبا و شعرای جبل عامل که قبل از 1097 هجری قمری (سال تألیف کتاب امل الاّمل) میزیسته. در ارجوزه ای کتاب الیاقوت را به نظم درآورده. (خاندان نوبختی ص 177) حموی ملقب بشیخ شهاب الدین. او راست: عجایب المخلوقات
ابن شرف الدین عودی عاملی ملقب بشیخ شهاب الدین. وی از ادبا و شعرای جبل عامل که قبل از 1097 هجری قمری (سال تألیف کتاب امل الاَّمل) میزیسته. در ارجوزه ای کتاب الیاقوت را به نظم درآورده. (خاندان نوبختی ص 177) حموی ملقب بشیخ شهاب الدین. او راست: عجایب المخلوقات
ابن یوسف بن عبدالدائم بن محمد الحلبی المقری النحوی، ملقب بشیخ شهاب الدین و معروف به سمین، نزیل قاهره. صاحب طبقات بنقل از دررالکامنه گوید: وی نحوفراگرفت و در آن علم مهارت یافت و ملازمت ابوحیّان کرد تا بر اقران خویش فائق آمد و قراآت را از تقی الصایغ آموخت و در آن علم نیز صاحب براعت گردید و حدیث از یونس الدّبوشی فراگرفت، متولی تدریس قراآت در جامع ابن طولون بود و در جامع شافعی معید بود و در اوقات نظر داشت و در حکم نیابت میکرد. او راست: تفسیرالقرآن و کتاب الاعراب که در حیات شیخ خویش ابوحیان تألیف کرد و در آن باب مناقشاتی با او داشت، و شرح التسهیل و شرح الشاطبیه و غیر آن. و اسنوی در طبقات الشافعیهگوید: وی فقیه بارع در نحو و قراآت و اصول و ادیب بود و در جمادی الاّخرۀ سال 756 ه. ق. درگذشت. (روضات الجنات ص 85). و مؤلف کشف الظنون گوید: او تلمیذ امام جمال الدین عبدالله بن یوسف بن هشام است. (کشف الظنون چ 1 استانبول ج 2 ص 311 س 18). و هم حاجی خلیفه کتاب القول الوجیز فی احکام الکتاب العزیز را بدو نسبت دهد
ابن یوسف بن عبدالدائم بن محمد الحلبی المقری النحوی، ملقب بشیخ شهاب الدین و معروف به سمین، نزیل قاهره. صاحب طبقات بنقل از دررالکامنه گوید: وی نحوفراگرفت و در آن علم مهارت یافت و ملازمت ابوحیّان کرد تا بر اقران خویش فائق آمد و قراآت را از تقی الصایغ آموخت و در آن علم نیز صاحب براعت گردید و حدیث از یونس الدّبوشی فراگرفت، متولی تدریس قراآت در جامع ابن طولون بود و در جامع شافعی معید بود و در اوقات نظر داشت و در حکم نیابت میکرد. او راست: تفسیرالقرآن و کتاب الاعراب که در حیات شیخ خویش ابوحیان تألیف کرد و در آن باب مناقشاتی با او داشت، و شرح التسهیل و شرح الشاطبیه و غیر آن. و اسنوی در طبقات الشافعیهگوید: وی فقیه بارع در نحو و قراآت و اصول و ادیب بود و در جمادی الاَّخرۀ سال 756 هَ. ق. درگذشت. (روضات الجنات ص 85). و مؤلف کشف الظنون گوید: او تلمیذ امام جمال الدین عبدالله بن یوسف بن هشام است. (کشف الظنون چ 1 استانبول ج 2 ص 311 س 18). و هم حاجی خلیفه کتاب القول الوجیز فی احکام الکتاب العزیز را بدو نسبت دهد
ابن قاسم عبادی ازهری شافعی ملقب به شیخ شهاب الدین. او راست: حاشیه برحاشیۀ عصام بر شرح کافیه. حاشیه بر شرح ابن ناظم بر الفیه. حاشیه بر مختصر. دو شرح کبیر و صغیر بر ورقات امام الحرمین جوینی. حاشیه بر شرح جلال الدین بر جمعالجوامع در اصول فقه. حاشیه بر حاشیۀ تصریف استاد خود شیخ ناصرالدین ابوعبدالله
ابن قاسم عبادی ازهری شافعی ملقب به شیخ شهاب الدین. او راست: حاشیه برحاشیۀ عصام بر شرح کافیه. حاشیه بر شرح ابن ناظم بر الفیه. حاشیه بر مختصر. دو شرح کبیر و صغیر بر ورقات امام الحرمین جوینی. حاشیه بر شرح جلال الدین بر جمعالجوامع در اصول فقه. حاشیه بر حاشیۀ تصریف استاد خود شیخ ناصرالدین ابوعبدالله
ابن حسین بن حسن بن رسلان رملی قدسی شافعی ملقب به شیخ شهاب الدین. وفات او را حاجی خلیفه در همه جا 844 و در یک موضع 824 هجری قمری آورده است. او ادیب و فقیه و محدث است و او راست: شرح بهجهالوردیه ابن الوردی. شرح ملحه الأعراب ابومحمد حریری. شرح مختصرابن الحاجب. شرح جمعالجوامع در اصول فقه. تعلیقه ای بر کتاب الشفا فی تعریف حقوق المصطفی تألیف عیاض بن موسی قاضی یحصبی. نظم القراآت الثلاث الزائده علی السبعه. شرح سنن ابی داود. صفوهالزبد، در فقه شافعی. کتاب اعراب الفیه. اختصار اذکار نووی. کتاب تصحیح الحاوی تألیف عبدالغفار قزوینی. شرح منهاج قاضی بیضاوی
ابن حسین بن حسن بن رسلان رملی قدسی شافعی ملقب به شیخ شهاب الدین. وفات او را حاجی خلیفه در همه جا 844 و در یک موضع 824 هجری قمری آورده است. او ادیب و فقیه و محدث است و او راست: شرح بهجهالوردیه ابن الوردی. شرح ملحه الأعراب ابومحمد حریری. شرح مختصرابن الحاجب. شرح جمعالجوامع در اصول فقه. تعلیقه ای بر کتاب الشفا فی تعریف حقوق المصطفی تألیف عیاض بن موسی قاضی یحصبی. نظم القراآت الثلاث الزائده علی السبعه. شرح سنن ابی داود. صفوهالزبد، در فقه شافعی. کتاب اعراب الفیه. اختصار اذکار نووی. کتاب تصحیح الحاوی تألیف عبدالغفار قزوینی. شرح منهاج قاضی بیضاوی